การผลิตไบโอซาร์ด้วยกระบวนการไพโรไลชิสจากเศษวัสดุเกษตร

Abstract

ในเขตภาคเหนือของประเทศไทยมีปริมาณผลผลิตหลังการเก็บเกี่ยวปริมาณมากและเศษวัสดุที่เหลือมักถูกกำจัดด้วยวิธีการเผา ทำให้ส่งผลกระทบต่อโครงสร้างดินสำหรับการเพาะปลูกและสิ่งมีชีวิตบริเวณโดยรอบ และก่อให้เกิดปัญหาฝุ่นควัน แนวทางหนึ่งในการจัดการเศษวัดสุเกษตรที่ได้ ประโยชน์ใน เมื่อนำมาผลิตเป็นไบโอชาร์ด้วยกระบวนการไพโรไลซิสแบบช้า ซึ่งไบโอซาร์เป็น อินทรียวัตถุที่มีการยอมรับกันอย่างกว้างขวาง ในเรื่องประสิทธิภาพของการกักเก็บคาร์บอน ปริมาณ สารอาหาร และเพิ่มความหลากหลายทางชีวภาพในดิน โดยงานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัย ในการผลิต คุณสมบัติของใบไอซาร์ที่ผลิตได้ เปรียบเทียบคุณสมบัติไบโอชาร์ของผลงานวิจัยกับ บทความวิจัยอื่น ๆ และใบโอซาร์ที่มีขายในท้องตลาด ด้วยกระบวนการไพโรไลซิสแบบช้า อุณหภูมิใน กระบวนการผลิตในช่วง 300-700 องศาเซลเซียส การรักษาอุณหภูมิ 1 ชั่วโมง และ 2 ชั่วโมง ภายใต้ สภาวะไนโตรเจน ที่ 100 m/min ใช้เศษวัสดุเกษตรจำนวน 5 ชนิด ได้แก่ แกลบ ซังข้าวโพด เปลือก ลำไย เม็ดลำไย และกะลากาแฟ จากผลการทดสอบ พบว่า การเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิและการรักษา อุณหภูมิ ในกระบวนการไพโรไลซิสแบบช้า ส่งผลให้ปริมาณไบโอชาร์ ปริมาณสารระเหย มีค่าลดลง ส่วนค่าความเป็นกรดด่าง ค่าการนำไฟฟ้า ค่าพลังงานความร้อน พื้นที่ผิวและปริมาตรรูพรุน ความสามารถในการดูดซับน้ำ ปริมาณแก๊ส รวมถึงองค์ประกอบแร่ธาตุหลัก ที่มีประโยชน์ต่อการ เจริญเติบโตของพืช มีปริมาณเพิ่มขึ้น โดยค่าความจุในการแลกเปลี่ยนประจุบวก จะมีปริมาณลดลง ในช่วงอุณหภูมิ 300-500 องศาเซลเซียส และจะมีค่าเพิ่มขึ้น เมื่ออุณหภูมิ 700 องศาเซลเซียส ซึ่งเมื่อ ทําการเปรียบเทียบผลการทดสอบคุณสมบัติต่าง ๆ กับบทความวิจัยอื่น ๆ และใบโอชาร์ในท้องตลาด พบว่า มีคุณสมบัติที่แตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับชนิดของชีวมวลที่นำมาใช้ในการผลิต อีกทั้งอุณหภูมิและ เวะ การรักษาอุณหภูมิ ยังส่งต่อการการเปลี่ยนแปลงค่าคุณสมบัติในไบโอชาร์ ถ้าหากจะนำไบโอชาร์ ที่ได้ในการผลิตไปใช้ในการปรับปรุงดิน ควรเลือกใช้สภาวะในการผลิตที่เหมาะสมกับดิน