สมบัติเชิงกล สมบัติทางกายภาพ และการย่อยสลายของแผ่นยางธรรมชาติวัลคาไนซ์ที่ใช้แป้งชนิดต่างๆเป็นสารตัวเติม

Abstract

งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาผลของแป้งต่างชนิด ได้แก่ แป้งข้าวเจ้า แป้งมันสําปะหลัง และแป้ง สาคู ในปริมาณที่แตกต่างกัน เมื่อใช้แป้งเป็นสารตัวเติมในน้ํายางวัลคาไนซ์ โดยการทดลองทําการ แปรปริมาณแป้งที่ 0, 5, 10 และ 15 phr และศึกษาสมบัติเชิงกล สมบัติทางกายภาพ และการย่อย สลายของแผ่นยางวัลคาไนซ์ จากผลการทดสอบพบว่า ค่าความต้านทานแรงดึง และค่ามอดูลัสของ แผ่นยางวัลคาไนซ์มีแนวโน้มลดลง ในขณะที่ค่าระยะยึด ณ จุดขาดเพิ่มขึ้น ตามปริมาณสารตัวเติม แป้ง จากการตรวจสอบสัณฐานวิทยาของแผ่นยางวัลคาไนซ์ด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนแบบ ส่องกราด พบว่าแผ่นยางที่ผสมแป้งสาคูมีการฝังตัวและกระจายตัวของแป้งสาคูทั่วแผ่นยางอย่าง สม่ําเสมอ จากการวิเคราะห์ลักษณะหมู่ฟังก์ชันเฉพาะของยางวัลคาไนซ์ด้วยวิธีฟูเรียทรานสฟอรม์ อินฟราเรดสเปกโตรสโคปี พบว่าสารตัวเติมแป้งฝังตัวเข้ากับน้ํายาง ซึ่งปรากฏหมู่ฟังก์ชันของน้ํา ยางและแป้งแต่ละชนิดให้พีคของพันธะคล้ายกัน จากการทดสอบการบวมพองพบว่าแป้งแต่ละชนิด ที่ปริมาณ 15 phr มีอัตราการบวมพองสูงสุด แผ่นยางที่ผสมแป้งสาคูมีเปอร์เซ็นต์การดูดซับน้ําสูง ที่สุด โดยมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นตามระยะเวลาการฝังดิน นอกจากนี้พบว่าปริมาณโปรตีนก่อนฝังดินมี ค่าสูงกว่าหลังฝังดินและหลังฝังดินพบว่าแผ่นยางที่ผสมแป้งข้าวเจ้ามีปริมาณโปรตีนจากแบคทีเรียสูงที่สุด