THE RED HOLY BASIL AND DUCKWEED POWDER SUPPLEMENTATION IN LAYING HENS DIET IN THE SEMI-FREE RANGE SYSTEM

Abstract

The study on the effects of holy basil (Ocimum sanctum) and duckweed (Spirodela polyrhiza) powder supplementation in semi-free range system laying hen diets on egg production performance, egg quality, antioxidant capacity and DPPH radical-scavenging activity of egg yolk and the whole boiled egg nutrition value were conducted in the 108 eighteen weeks of age Hy-line brown laying hens. The laying hens were randomly divided into 3 groups with 3 replicates of 12 laying hens each in a completely randomized design (CRD). Group 1; the control diet. Group 2 and 3, the supplementation of 0.50% holy basil and 0.50% duckweed in control diet, respectively. The experimental period was 12 weeks. The results showed that feed conversion ratio (FCR), egg weight and egg production had no significantly different in each group (P>0.05). The feed intake of the duckweed powder group was significantly higher than that of holy basil group (P<0.05) but had no different from the control group (P>0.05). The eggshell color, strength and shell thickness, yolk index and haugh unit were not different (P>0.05). The yolk color and the antioxidant capacity of the duckweed powder group were highest (P<0.05). The DPPH radical-scavenging activity of duckweed powder group only was greater than the control group (P<0.05). The crude fat in the boiled egg of the holy basil powder group was lowest (P<0.01). Furthermore, the dry matter in the boiled egg of duckweed powder group was higher than that of the control group but the crude ash was lower (P<0.05). In conclusion, Holy basil supplement 0.50% reduced fat content in boiled eggs, and supplementation of duckweed powder 0.50% increased the color, antioxidant capacity and DPPH radical-scavenging activity of yolk.

การศึกษาผลของการเสริมผงกะเพราแดงและแหนเป็ดใหญ่ในอาหารไก่ไข่ที่เลี้ยงแบบกึ่งขังกึ่งปล่อยต่อสมรรถภาพการผลิตไข่ คุณภาพไข่ ความสามารถในการต้านอนุมูลอิสระในไข่แดง และโภชนะของไข่ไก่ต้มทั้งฟอง ใช้ไก่ไข่พันธุ์ไฮ-ไลน์ บราวน์ อายุ 18 สัปดาห์ จำนวน 108 ตัว แบ่งเป็น 3 กลุ่ม กลุ่มละ 3 ซ้ำ ซ้ำละ 12 ตัว วางแผนการทดลองแบบสุ่มสมบูรณ์ (Completely Randomized Design; CRD) กลุ่มที่ 1 อาหารควบคุม กลุ่มที่ 2 และกลุ่มที่ 3 เสริมผงกะเพราแดง 0.50% และแหนเป็ดใหญ่ 0.50% ในอาหารควบคุม ตามลำดับ ระยะเวลาในการทดลอง 12 สัปดาห์ ผลการทดลอง พบว่า ไม่พบความแตกต่างของอัตราการเปลี่ยนอาหารเป็นน้ำหนักไข่ น้ำหนักไข่ และผลผลิตไข่ในทุกกลุ่มการทดลอง (P>0.05) ปริมาณอาหารที่กินของกลุ่มที่เสริมผงแหนเป็ดใหญ่สูงกว่ากลุ่มที่เสริมกะเพราแดงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05) แต่ไม่แตกต่างจากกลุ่มควบคุม (P>0.05) สีของเปลือกไข่ ความแข็งและความหนาของเปลือกไข่ ดัชนีไข่แดง และ Haugh unit ไม่มีความแตกต่างกัน (P>0.05) สีของไข่แดงและปริมาณสารต้านอนูมูลอิสระของกลุ่มที่เสริมผงแหนเป็ดใหญ่มีค่าสูงที่สุด (P<0.05) ความสามารถในการต้านอนุมูลอิสระของไข่แดงมีเพียงกลุ่มที่เสริมผงแหนเป็ดใหญ่ที่มีค่ามากกว่ากลุ่มควบคุม (P<0.05) ไข่ต้มของกลุ่มที่เสริมผงกะเพราแดงมีปริมาณไขมันน้อยกว่าทุกกลุ่ม (P<0.01) นอกจากนี้ไข่ต้มของกลุ่มที่เสริมผงแหนเป็ดใหญ่ยังมีปริมาณวัตถุแห้งสูงและเถ้ารวมต่ำกว่ากลุ่มควบคุม (P<0.05) ดังนั้น การเสริมผงกะเพราแดง 0.50% สามารถช่วยลดปริมาณไขมันในไข่ไก่ และการเสริมผงแหนเป็ดใหญ่ 0.50% สามารถช่วยเพิ่มสี ปริมาณสารต้านอนุมูลอิสระ และความสามารถในการต้านอนุมูลอิสระของไข่แดง