THE PRODUCTION AND MARKETING OF CHICKEN EGGS, ALONG WITH CAREER ADVANCEMENT GUIDANCE FOR COMMERCAIL EGG FARMERS, IN LUANGPRABANG PROVINCE, LAO PDR

Abstract

This study aimed to examine: 1) the conditions of layer chicken farming, egg production, marketing, and the support received for the development of commercial layer farming as a profession among farmers in Luang Prabang Province, Lao People’s Democratic Republic (Lao PDR); 2) the farmers’ perceptions and needs for career development in commercial layer chicken farming; 3) a comparison between the perceived needs and awareness regarding commercial layer chicken farming; and 4) the problems encountered by commercial layer chicken farmers in Luang Prabang Province, Lao PDR. Data were collected using questionnaires from a sample of 30 farmers and analyzed by using descriptive statistics: frequency, percentage, minimum and maximum values, and standard deviation The study found that most farmers operated open farming systems, using mesh screens to prevent disease-carrying animals; however, their farms had not yet been certified. The primary chicken breed used was Rhode Island Red. Farmers used nipple drinkers along with trough feeders. Record-keeping of farming activities and financial transactions were common. The predominant farming system was an "all-in, all-out" method, where chickens were brought in as a single batch and completely sold before introducing a new batch. Most farmers used commercial feed according to the chickens' growth stages. Groundwater was the primary water source for raising chickens, with routine cleaning and disinfection of farm facilities and equipment before introducing new chicks. All farmers (100%) administered vaccines to layer chickens as required and used antibiotics only when necessary. Farmers primarily sold eggs at the farm gate and to local retailers. However, they were unaware of the subsequent distribution routes of the buyers. The primary sources of technical support and farm development assistance were the district and provincial livestock offices. The analysis revealed that farmers had a moderate level of knowledge about layer chicken farming (mean score = 3.05), while their career development needs were at a high level (x̅ = 4.02). A comparison between career development needs and farmers' knowledge showed a statistically significant difference level at 0.05. The challenges in layer chicken farming were found to be at a low level (x̅ = 2.07)

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา: 1) สภาพการเลี้ยง การผลิต การตลาดไก่ไข่ และการได้รับการส่งเสริมพัฒนาอาชีพการเลี้ยงไก่ไข่เชิงพาณิชย์ของเกษตรกรในแขวงหลวงพระบาง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (สปป.ลาว) 2) การรับรู้ และความต้องการพัฒนาอาชีพการเลี้ยงไก่ไข่เชิงพาณิชย์ของเกษตรกร 3) เปรียบเทียบความต้องการพัฒนาอาชีพกับการรับรู้ในการเลี้ยงไก่ไข่เชิงพาณิชย์ 4) ปัญหาของเกษตรกรผู้เลี้ยงไก่ไข่เชิงพาณิชย์ ในแขวงหลวงพระบาง สปป.ลาว การเก็บข้อมูลดำเนินการโดยใช้แบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่างจำนวน 30 ราย และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าต่ำสุด ค่าสูงสุด และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า เกษตรกรส่วนใหญ่เลี้ยงไก่ในระบบฟาร์มเปิด มีการใช้ตาข่ายป้องกันสัตว์พาหะนำโรค แต่ยังไม่ได้รับการรับรองมาตรฐาน พันธุ์ไก่ที่ใช้ส่วนใหญ่คือพันธุ์โรดไอแลนด์เรด ใช้อุปกรณ์ให้น้ำแบบนิปเปิ้ลร่วมกับรางให้อาหารแบบร่อง โดยมีการบันทึกข้อมูลการเลี้ยงและรายรับรายจ่าย ระบบการเลี้ยงที่ใช้ส่วนใหญ่เป็นแบบนำเข้าไก่ครั้งเดียวและจำหน่ายหมดก่อนนำเข้าชุดใหม่ อาหารที่ใช้ส่วนใหญ่เป็นอาหารสำเร็จรูปตามระยะการเจริญเติบโตของไก่ แหล่งน้ำที่ใช้เลี้ยงไก่ส่วนใหญ่เป็นน้ำบาดาล มีการทำความสะอาดและพ่นยาฆ่าเชื้อในโรงเรือนและอุปกรณ์ก่อนนำลูกไก่ชุดใหม่เข้ามาเลี้ยง ด้านการดูแลสุขภาพไก่ พบว่า เกษตรกรให้วัคซีนไก่ไข่ครบตามกำหนด (ร้อยละ 100) และใช้ยาปฏิชีวนะตามความจำเป็น ด้านการตลาด พบว่า เกษตรกรจำหน่ายไข่ไก่หน้าฟาร์มและส่งให้ร้านค้า แต่ไม่ทราบเส้นทางการจำหน่ายต่อของผู้รับซื้อ การสนับสนุนด้านวิชาการ และการพัฒนาฟาร์มส่วนใหญ่มาจากสำนักงานปศุสัตว์อำเภอ และจังหวัดผลการวิเคราะห์ข้อมูลพบว่า เกษตรกรมีความรู้ในการเลี้ยงไก่ไข่อยู่ในระดับปานกลาง (ค่าเฉลี่ย 3.05) แต่มีความต้องการพัฒนาอาชีพในระดับสูง (ค่าเฉลี่ย 4.02) การเปรียบเทียบความต้องการพัฒนาอาชีพกับการรับรู้ พบว่ามีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วนปัญหาการเลี้ยงไก่ไข่พบว่าอยู่ในระดับที่ไม่เป็นปัญหา (ค่าเฉลี่ย 2.07)