DEVELOPING THE POTENTIAL OF ANIMAL SLAUGHTER AND SELLING MEAT BUSINESS OPERATORS IN THE NORTH OF LAO PDR

Abstract

This study was conducted to investigate: 1) some socio-economic attributes of slaughterhouse operators in northern Laos P.D.R.; 2) the slaughterhouse operators’ Potential in slaughtering; 3) factors effecting potential development of the slaughterhouse operators; and 4) development for enhancing the slaughterhouse operators’ potential. The study consisted of 2 steps: 1) data collection through questionnaire administered with 319 slaughterhouse operators in 4 northern provinces. Obtained data were analyzed by using descriptive statistics and multiple regression and 2) focused group discussion was conducted with 12 specialists having experience in animal rearing and slaughtering. It aimed to gain a pattern of the slaughterhouse operators’ potential development.

Results of the study revealed that most of the respondents were male (61.1%), 31.07 years old on average, lower secondary school graduates (55.5%) and married (90.0%). They had 6.55 household members on average which 3.62 were household workforce. The respondents had 5,813.54 baht per month of an income which 2,670.47 baht earned from the slaughterhouse. They attended training 0.53 time on average. The respondents perceived information through the television (34.2%). The respondent had 9.81 years of experience in the slaughterhouse on average. However, more than one-half of them (56.1 years) had less than 5 years of the experience. The respondents needed for workshop most and their knowledge/understanding about the slaughterhouse operations or practices was at a moderate level (mean=2.89). Based on its detail, the following were found at a moderate level: practices under components of the slaughterhouse (mean=3.43); used of the slaughterhouse equipment (mean=3.22); and slaughtering/dissection (mean=3.00). However, slaughterhouse management and management of personal hygiene were out at a low level (mean=2.40 and 2.39, respectively). Factors affecting the development of potential according to good agricultural characteristics by using multiple regression analysis found that in terms of practice from all 11 independent variables had a positive relationship with the dependent variable were sex, age, educational attainment, marital status, household income, and training. Factors affecting the development of potential according to good agricultural characteristics by using multiple regression analysis found that 11 independent variables had a positive relationship with the dependent variable were sex, age, educational attainment, marital status, household income, and training. It was found that increased level of education would have 0.733 score of knowledge on average while that of marital status was at 1.414 higher than that of single, widowed, and divorces. Information perception through various channels had an effect on a higher average score of knowledge than that of only one channel for 0.184. Four independents were found to have an effect on practices. One year of an increase in age had an effector increased scare for 0.004 on average. A higher in educational attainment made an increase in the score of practices for .008 on average. The following were factors effecting the respondents’ potential development: 1) additional factors or supporting factors – the government and entrepreneurs; 2) input factors – workforce, materials equipment, and management; 3) process – training, provision of information, improvement of infrastructure and slaughterhouse equipment; and 4 outcome-in creased potential and slaughtering under correct hygiene principles.

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ลักษณะพื้นฐานบางประการของข้อมูลส่วนบุคคล เศรษฐกิจ สังคมของผู้ประกอบการฆ่าสัตว์ในภาคเหนือของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว 2) ศักยภาพในด้านความรู้และการปฏิบัติของผู้ประกอบการในภาคเหนือของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว 3) ปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาศักยภาพของผู้ประกอบการฆ่าสัตว์ในภาคเหนือของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว 4) การพัฒนาเพื่อเพิ่มศักยภาพของผู้ประกอบการฆ่าสัตว์ในภาคเหนือของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ใช้การวิจัยแบบผสม มี 2 ขั้นตอน ได้แก่ 1) การเก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถาม จากประชากรที่ใช้การวิจัยในครั้งนี้คือ ผู้ประกอบการในโรงฆ่าสัตว์ ซึ่งผู้วิจัยได้คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างทั้งหมด 319 คน ใน 4 แขวง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา และสถิติวิเคราะห์ถดถอยพหุ 2) การสนทนากลุ่มจำนวน 12 ราย วิเคราะห์เนื้อหาเพื่อให้ได้รูปแบบการพัฒนาศักยภาพของผู้ประกอบการฆ่าสัตว์ในโรงฆ่าสัตว์ และใช้แบบสอบถามเพื่อศึกษาความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญและมีประสบการณ์ในการเลี้ยงสัตว์ การฆ่าสัตว์ จำนวน 4 ราย ใช้สถิติเชิงพรรณนา

ผลการศึกษาพบว่าผู้ประกอบการฆ่าสัตว์ในโรงฆ่าสัตว์ส่วนใหญ่เป็นเพศชายร้อยละ 61.1 อายุเฉลี่ยอยู่ที่ 31.07 ปี ระดับการศึกษาในชั้นมัธยมต้น ร้อยละ 55.5 สถานภาพสมรส ร้อยละ 90 จำนวนสมาชิกในครัวเรือนเฉลี่ยอยู่ที่ 6.55 คน จำนวนแรงงานที่สามารถประกอบการในโรงฆ่าสัตว์ เฉลี่ยอยู่ที่ 3.62 คน มีรายได้รวมของครัวเรือนเฉลี่ยอยู่ที่ 5,813.54 บาทต่อเดือน ส่วนรายได้จากผู้ประกอบการในโรงฆ่าสัตว์ เฉลี่ยอยู่ที่ 2,670.47 บาทต่อเดือน ได้เข้าร่วมอบรมเฉลี่ยอยู่ที่ 0.53 ครั้ง ช่องทางการได้รับข้อมูลข่าวสารของเกษตรกรส่วนใหญ่รับจากสื่อโทรทัศน์ คิดเป็นร้อยละ 34.2 มีประสบการณ์ในโรงฆ่าสัตว์ เฉลี่ยอยู่ที่ 9.81 ปี ซึ่งส่วนใหญ่มีประสบการณ์ในโรงฆ่าสัตว์ น้อยกว่า 5 ปี คิดเป็นร้อยละ 56.1 ความต้องการวิธีการส่งเสริมส่วนใหญ่ต้องการวิธีการส่งเสริมด้วยการฝึกอบรมเชิงปฏิบัติมากที่สุด ด้านความรู้และความเข้าใจส่วนใหญ่อยู่ในระดับปานกลาง ร้อยละ 56.1 ด้านการปฏิบัติของผู้ประกอบการในโรงฆ่าสัตว์พบว่า อยู่ในระดับปานกลาง มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 2.89 โดยเมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า กลุ่มตัวอย่างผู้ประกอบการมีค่าเฉลี่ยการปฏิบัติมากที่สุดอยู่ในด้านองค์ประกอบโรงฆ่าสัตว์มีค่าเฉลี่ย 3.43 อยู่ในระดับปานกลาง รองลงมาได้แก่ด้านการนำอุปกรณ์มาใช้ในการฆ่าสัตว์มีค่าเฉลี่ย 3.22 อยู่ในระดับปานกลาง และด้านการฆ่าสัตว์ ชำแหละซากสัตว์ มีค่าเฉลี่ย 3.00 อยู่ในระดับในปานกลาง อยู่ในระดับปานกลาง ด้านการจัดการโรงฆ่าสัตว์ 2.40 อยู่ในระดับน้อย และด้านการจัดการสุขอนามัยส่วนบุคคล มีค่าเฉลี่ย 2.39 อยู่ในระดับน้อย ปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาศักยภาพตามลักษณะการเกษตรที่ดี โดยการใช้สถิติวิเคราะห์ถดถอยพหุพบว่า ด้านการปฏิบัติจากตัวแปรอิสระทั้งหมด 11 ตัวแปร พบว่า ตัวแปรอิสระที่มีความสัมพันธ์ในเชิงบวกกับตัวแปรตามได้แก่ เพศ อายุ ระดับการศึกษา สถานภาพ รายได้รวมในครัวเรือน การเข้าร่วมฝึกอบรม ระดับการศึกษาเมื่อมีระดับการศึกษาสูงขึ้น จะมีค่าเฉลี่ยความรู้อยู่ที่ 0.733 คะแนน สถานภาพสมรส มีค่าเฉลี่ยความรู้ดีมากกว่าผู้ประกอบการ โสด หม้าย และหย่าร้าง อยู่ที่ 1.414 คะแนน การได้รับข้อมูลข่าวสารจากหลายช่องทางจะมีผลทำให้ค่าเฉลี่ยความรู้มากก ได้รับข้อมูลช่องทางเดียว อยู่ที่ 0.184 ตัวแปรอิสระทั้งหมด 4 ตัวแปรที่มีผลต่อด้านการปฏิบัติ มีอายุเพิ่มมากขึ้น 1 ปี มีผลทำให้ค่าเฉลี่ยสูงขึ้น 0.004 คะแนน ระดับการศึกษาสูงกว่ามีค่าเฉลี่ยการปฏิบัติสูงขึ้น 0.044 คะแนน การได้รับข้อมูลข่าวสาร เพิ่มขึ้น 1 ช่องทางมีผลทำให้ค่าเฉลี่ยการปฏิบัติสูงขึ้น .008 คะแนน การพัฒนาศักยภาพของผู้ประกอบการในโรงฆ่าสัตว์ประกอบด้วย 1) ปัจจัยเสริม ซึ่งเป็นปัจจัยสนับสนุน ได้แก่ รัฐบาล และ ผู้ประกอบการ 2) ปัจจัยนำเข้า ประกอบด้วยแรงงาน วัสดุ อุปกรณ์ การจัดการ 3) กระบวนการ ด้วยการจัดฝึกอบรมเชิงปฏิบัติ และ ให้ข้อมูลข่าวสาร การสนับสนุนปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐาน และอุปกรณ์ในโรงฆ่าสัตว์แก่ผู้ประกอบการ และ 4) ผลลัพธ์ คือ ทำให้ผู้ประกอบการมีศักยภาพมากขึ้น สามารถปฏิบัติการฆ่าสัตว์ตามหลักสุขอนามัยที่ถูกต้องที่มีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้น